Yunus sûresinin i'râb-nahiv, sarf ve belâğat yönünden incelenmesi

Abstract

The Qur'an, which was conveyed in the language of the first interlocutors, shed light on the matureness and development of Arabic language, indirectly of the other languages and sciences, and was also instrumental in the socialization of communities by providing a vast communication opportunities. This service, which we have presented briefly and in essence, aims at a better understanding of this great book. The present thesis scrutinized the Yunus surah, which is the 10th surah in the Qur'an, based on syntax, grammar and rhetoric, the significance of the Yunus surah, syntax approaches, and introduction of some important works and authors on syntax. The present study was based on the old sources written in the field of Arabic literature and the literature on the subject authored in modern period.

İlk muhataplarının lisanıyla indirilen Kur'ân, doğrudan Arap dilinin, dolaylı olarak diğer dillerin, ilim ve bilimin olgunlaşıp gelişmesine ışık tutmuş, engin bir iletişim olanağı sunmasıyla toplulukların sosyalleşmesine de vesile olmuştur. Kısa ve öz olarak ortaya koyduğumuz bu hizmet, bir nebze de olsa bu yüce kitabın daha iyi anlaşılmasına yönelik olması amaçlanmıştır. Bu tez, Kur'ân'ı Kerimin 10. Sûresi olan Yunus sûresinin, i'râb-nahiv, sarf ve belâğat yönünden incelenmesini, Yunus sûresinin önemini, nahiv ekollerini ve i'râb ile ilgili önemli bazı eser ve müelliflerinin tanıtılmasını ele almaktadır. Bu çalışmamızda kaynak olarak Arap edebiyat alanında yazılmış eski kaynaklar ve modern dönemde konuyla ilgili yapılmış araştırmalar esas alınmıştır.