Selim Berakat’ın ġiirinde Üslup Yapıları

Abstract

Üslup ve üslupbilgisinin kuramsal yönlerinden ibaret olan analitik üslup araĢtırmaları doğrultusunda yapılan bu çalıĢma, Selim Berekât Ģiirinde Ģiirsel söylemi uygulamalı üç bölüm çerçevesinde ele almaktadır. ÇalıĢma, Selim Berekât’ın metinlerine yapılan derinlemesine okumalardan yola çıkarak, üslup yapılarına iliĢkin semantik ve anlamsal özellikleri ortaya çıkarmayı hedeflemektedir. Selim Berekât’ın üslubu, Arap dilinin incelikleriyle ilgili ciddi bir farkındalık gerektirmektedir. ġairin kelime seçimi ve bunları yapılandırma biçimi, okuyucuya ve üslup analizi yapacak olan kiĢiye yeni ufuklar açmaktadır. Selim Berekât, sıra dıĢı bir üslup ve ĢaĢırtan boyutlarda dolaĢan bir dille varlıkları anlatan farklı bir dünyaya girmek suretiyle, görünmez meçhule nüfuz ederek onu söylemin kurulduğu temel bir eksene dönüĢtürür. Bunu yaparken ifade edilmek istenen anlamı ortaya çıkaracak olan bağlam vasıtasıyla görünen, ritimsel ve estetik özellikleri olan açık semantik imgelerle ve yoğun göndermelerle insana iĢaret etmekten geri kalmaz. Zira bağlam, metni anlamak için temel bir dayanaktır. Semantik boyutlara bağlam aracılığıyla varılır ve bu Ģekilde, genel hatlarıyla Ģiir hakkında açık bir fikre ulaĢtırılır.

This study has been done in the light of analytical stylistic studies which are considered as theorization of stylistics and text analysis. This study deals with the Poetic Discourse in Saleem Barakat’s poems through three practical chapters that aim at identifying the connotations and meanings which came out after careful readings of different texts pertaining to stylistic constitution that we applied in this study .Saleem Barakat’s style requires deep fathoming into the subtleties of the Arabic language. This is due to Barajat’s choice of expressions and structures that afford the reader and stylistic analyst with new horizons to penetrate into a different realm. Barakat writes about the creatures in an unfamiliar style whose language is characterized with astonishment that penetrates into the unknown and unseen, and make it a principal base for discourse. He doesn’t divert away from the human to whom he refers with intense references, prominent portray that is characterized by rhythm and aesthetics that appear through context which lead to the desired meaning. Context constitutes a principal pillar for understanding a text, through which when get to realize the semantic dimensions that provide a clear idea about the poem in general .