Bir mutasavvıf olarak Osman Bedrüddin Erzurumi'nin (1858-1922) tasavvuf düşüncesi bağlamında "insan-ı kamil" anlayışı

Abstract

Özet: Osman Bedrüddin Erzururumi 1858’de (H. 1274) Erzurum’da doğdu ve 1922’de ise (H.1340) Harput’ta vefât etti. Üstadın Türbesi, Harput’ta Meteris Kabristanlığındadır. Kars’ta üçüncü tabur imâmlığı yapması sebebiyle İmâm Efendi namıyla bilinir. Babası Seyyid Selman Sukûtî’dir. Küçüklüğünde babasının eğitimi ve terbiyesi altında kıymetli bir cevher ve edeb timsâli olarak yetişmiş ve dokuz yaşında Kur’ân-ı Kerîm’i ezberlemekle şereflenmiştir. Kısa zamanda akranları arasında seçkin ve sevilen bir talebe oldu. Arabî’de âlet ilimlerini öğrendikten sonra; tefsîr, hadîs ve fıkıh gibi ilimlerde temel metinleri okudu. Üstün hâlleri, kabiliyeti ve kıvrak zekâsı ile mes’eleleri kavrayışı etrafındakilerin dikkatini çekmiştir. Osman Bedreddîn, kısa zamanda tasavvufda yetişip kemâle erdi; on sekiz günde icazet aldı. Vazifesi sebebiyle de üç-dört sene Palu’da kaldı. Daha sonra vazifesi îcâbı askerî taburla birlikte Dersim’e gitti. Taburu Dersim’den Çemişgezek’e gönderilince, senelerce orada hizmet etti. 1909 senesinde emekliye ayrılıp Harput’a yerleşti. Bundan sonra tamamen ilimle meşgul oldu ve pek çok insanı, tasavvuf ilminde yetiştirdi. Bu çalışmada Osman Bedrüddin Erzururumi’nin Tasavvuf düşüncesi bağlamında, “İnsan-ı kamil” kavramı incelenmiştir. Anahtar kelimeler: Osman Bedrettin, tasavvuf, insan-ı kâmil, hidayet, marifet.